Kino polskie i niemieckie na pograniczu kultur

Międzynarodowa Konferencja Interdyscyplinarna  Kino polskie i niemieckie na pograniczu kultur
Wrocław 24-26 listopada 2011 r.

Konferencja organizowana przez:
Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy’ego Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego; Instytut Nauk o Mediach Uniwersytetu w Trewirze; Polskie Towarzystwo Kulturoznawcze.
Konferencja współfinansowana przez: Urząd Miasta Wrocławia, Wydział Kultury; Polski Instytut Sztuki Filmowej; Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej; Goethe-Instytut w Krakowie.
Konferencja jest częścią projektu „Kino polskie i niemieckie na pograniczu kultur” realizowanego we współpracy Centrum im. Willy’ego Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego, Instytutu Nauk o Mediach Uniwersytetu w Trewirze oraz Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, i finansowanego z dotacji Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki.
Call for Papers
Kino niemieckie należy wciąż do słabo w Polsce rozpoznanych i opisanych. Także w Niemczech wiedza o kinematografii polskiej wykazuje znaczne deficyty. O ile więc kinematografie polska i niemiecka są obecnie słabo znane w krajach sąsiedzkich, to tym bardziej odnosi się to do ich wzajemnych relacji, inspiracji i oddziaływań. Konferencja „Kino polskie i niemieckie na pograniczu kultur” jest próbą odpowiedzi na istniejące w nauce deficyty badawcze oraz zapotrzebowanie społeczne – w czasach europejskiego zbliżenia służyć ma pogłębianiu wzajemnego zrozumienia i polsko-niemieckiej współpracy.
Konferencja zakłada metodologiczną innowacyjność, gdyż w duchu nurtu New Film History ujmuje ona „kino” szeroko i interdyscyplinarnie – jako przestrzeń łączącą technikę, społeczeństwo i kulturę.
W kręgu zainteresowań znajdują się więc – obok tematyki stricte filmoznawczej – ekonomiczne, społeczne, techniczne, prawne i polityczne uwarunkowania działalności kinematograficznej, przedsiębiorstwa zaangażowane w produkcję, dystrybucję i projekcję filmów, repertuary kin i ich publiczność, transfer technologii, kultura filmowa.
W szczególności interesujące są następujące zagadnienia:
1) Kinematografie narodowe w dialogu.
Celem jest ukazanie różnorodnych związków pomiędzy kinematografiami Polski oraz Niemiec, zarówno w odniesieniu do poszczególnych twórców i ich dzieł, nurtów i formacji artystycznych, jak również wydarzeń społeczno-kulturowych oraz politycznych, istotnych dla historii tych obszarów (kino wobec dyktatury, czy wobec przełomu lat 1989/90). Istotne tematy to koprodukcje, migracje artystów, inspiracje twórcze, dystrybucja i recepcja filmów niemieckich w Polsce i polskich w Niemczech, stereotypy Polaków i Niemców w kinematografii sąsiadów, polityka i obyczajowość, procesy europeizacji w kinie najnowszym.
2) Regionalne historie kina.
Celem jest objęcie refleksją naukową historii kina w wybranych miastach Niemiec i Polski. Chodzi tu zwłaszcza o miasta nieobjęte dotychczas badaniami filmoznawczymi oraz miejscowości przygraniczne, które w minionym stuleciu zmieniały przynależność państwową (jak Wrocław, Szczecin, Gdańsk czy miasta Górnego Śląska). W tym przypadku metodologia New Film History jest szczególnie cenna, gdyż ukazując dzieje kina w strukturze horyzontalnej oraz wertykalnej wskazuje na związki i odniesienia istniejące w ramach kultur regionalnych i narodowych oraz pomiędzy nimi.
3) Wizerunki regionów na taśmie filmowej.
Celem jest objęcie refleksją wizerunków regionów na taśmie filmowej, zwłaszcza w odniesieniu do obecnego pogranicza polsko-niemieckiego, ale też Górnego Śląska czy Pomorza. Interesujące jest nie tylko to, jak wizerunki te zmieniały się na przestrzeni lat w obrębie kinematografii narodowych, ale też, jak te kinematografie przedstawiały i przedstawiają regiony, stanowiące przedmiot ich wspólnego zainteresowania. Refleksja taka stanowić może cenne uzupełnienie do wiedzy o historii i kulturze poszczególnych regionów, z uwzględnieniem problematyki pamięci.
4) Euroregiony jako miejsca spotkań filmowych.
Celem jest refleksja, czy i jak kultura filmowa jest lub może być obecna w działaniach promujących euroregiony, ich kulturowe dziedzictwo oraz idee służące współpracy między narodami. W szczególności chodzi tu euroregiony na pograniczu Niemiec i Polski (jak Nysa czy Pro Europa Viadrina), ale też o inne mogące stanowić przykładową bazę porównawczą.
5) Muzea kinematografii jako miejsca pamięci.
Muzea, gromadzące zbiory z dziedziny kinematografii i sztuki filmowej raz porządkujące je dla udostępnienia w formie ekspozycji, są miejscami pamięci przekazującymi wiedzę o kinie. Celem jest analiza, jak historia ta przedstawiana jest przez poszczególne instytucje. Przedmiotem badań powinny być zbiory i działalność takich placówek, jak Muzeum Kinematografii w Łodzi, Filmmuseen w Berlinie, Poczdamie, Frankfurcie nad Menem czy Düsseldorfie.
Wszystkich zainteresowanych uczestnictwem w konferencji prosimy o przesyłanie propozycji tematów wystąpień wraz z krótkimi (do 1/2 strony) ich streszczeniami w języku polskim lub niemieckim do dnia 28 lutego 2011 r. na dres: debski @wbz.uni.wroc.pl.
W marcu 2011 r. nastąpi decyzja o wyborze uczestników.

Organizatorzy nie przewidują pobierania opłat związanych z udziałem w konferencji, zakłada się także, że koszty podróży i zakwaterowania zostaną pokryte ze środków projektu. Organizatorzy zastrzegają jednak, że sytuacja ta może ulec zmianie w przypadku problemów
z uzyskaniem pełnego dofinansowania przedsięwzięcia.
Językami konferencyjnymi będą polski i niemiecki, przewiduje się udział tłumaczy symultanicznych.
W 2012 r. planowane jest wydanie publikacji zawierającej materiały pokonferencyjne.

Author: admin

Share This Post On